Pa ty

Sot nuk po qaj për ty

Po qaj për nipat e mbesat 

Që kurrë nuk do t’i njohësh

Për lulet që nuk do t’i shohësh

Për vendin e zbrazët në tavolinë

Për përparësen tënde në kuzhinë

Për telefonin që pluhuri do ta mbulojë

Për hijet e kumbullave ku pa ty më s’shkoj

Për dasmat ku vallja jote mungon

Për muret ku qeshja jote më nuk kumbon

Për rrezet e para të mëngjesit që ti s’i përshëndet

Për dorën e plasaritur që rreth qafe nuk ma qet

Për zërin tënd kur më ngujon nata

Për akulloret nëpër promenada

Për gëzimin tënd në aeroport

Për duart që shtrëngoheshin aq fort

Për pasaportën tënde pa vula, pa kujtime

Për këngët e reja, për festat pa urime