Lamtumirë
Foshnja ime
E ëmbla, e voçkëla e mamit
Sonte do të fle pa ty
Sonte do të na ndajnë përgjithmonë
Shtëpia do të heshtë
Si varri yt
Lodrat tua
Do të struken në një qoshe
E do të më shikojnë
Herë me pikëllim
Herë me frikë
Shtrati im dhe jastëku yt i ftohtë
Tërë natën do të m’i përtypin
Eshtrat, zemrën, barkun dhe shpresat
Do të m’i përtypin ëndrrat
E në mëngjes do të më pështyjnë
Si kafshatë të hidhur
Do të zvarritem deri të dritarja
E do ta lus diellin
Të më verbojë
Që kurrë më të mos e shoh kopshtin
Ku këmbët tua të voçkëla
Nuk vrapuan kurrë